سرکوب کردن غم و غصه

غم و اندوه از پدیده های قرن جدید است که بسیاری از ما با آن دست به گریبانیم. اما برای رهایی از آن چه باید کرد؟ نوشتن و خط زدن خاطرات بد از روی کاغذ، دست به دامان دیگران شدن و یا داشتن یک نگرش خوب. البته داشتن نگرش خوب؛ ولی این بدین معنا نیست که هرگز احساس غم و اندوه نکنیم چرا که بعضی از اندوه ها موجب می شوند که فرد با محیط اطرافتش سازگارتر شده و در زندگی به سمت جلو حرکت نماید. به این ترتیب شادی به معنای عدم غم و اندوه خوردن نیست و شما با سرکوب کردن ناراحتی های خود، چیزهای بیشتری را از دست خواهید داد، حتی احساس مثبت درونی را، و این نتیجه ای جز افسرده تر شدن نخواهد داشت. با بیان ناراحتی می توانید روشی برای کنترل آن هم به دست آورید. در آموزه های اسلامی میل و رغبت بی اندازه به مظاهر دنیا، تنگ دستی، حسادت، تنبلی، چشم به امکانات دیگران دوختن، غم خوردن در حوادث ناگوار، ناراحتی در از دست دادن منافع و مال و مقام دنیا، غصه خوردن برای روزی و مانند آن از عوامل حزن و اندوه به شمار می آیند که این موارد از طریق، خدا، قیامت، عبادت، ایمان و تقویت آن، هم چنین عدم توجه به نفس اماره سرکوب خواهند شد و به دنبال آن سلامتی جسم و روح تأمین می گردد. بررسی ها، حاکی از آن است که هر چیز منفی را باید از ذهن دور داشت و حسرت و نفرت را در درون سرکوب کرد. باید درعین واقع بین بودن اجازه داد تا گذر زمان بسیاری از مسائل را حل کند و با فعال بودن و برنامه ریزی صحیح و درست، خود را مشغول ساخت.

منابع این نوشتار محفوظ است.