عصبانیت به قلب آسیب می رساند.

خشمگین و عصبانی شدن در بسیاری از موارد امری عادی و طبیعی است چرا که در واقع ابراز خشم به شیوه ی درست و منطقی نشان دهنده ی سلامت هر فرد می باشد. در عین حال اگر این عصبانیت به طور مکرر رخ دهد، فرد را دچار اختلالات گوناگون نموده و بیمار می نماید. افرادی که در هنگام خشم وسیله ای را پرتاب می کنند و یا داد و هوار به راه می اندازند، و یا برعکس خشم خود را فرو می خورند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های قلبی قرار دارند. پس در هنگام عصبانیت نباید داد و بی داد کرد و یا خشم خود را سرکوب نمود بلکه بهتر است به طور منطقی و صحیح با فردی که باعث عصبانیت شده به گفت و گو پرداخت. در هر حال خشم ممکن است اثرات فیزیولوژیکی مختلفی بر روی قلب و رگ های خونی بگذارد و باعث ترشح هورمون های استرس زا از قبیل آدرنالین و کورتیزول شود، به همین دلیل در چنین مواقعی سرعت ضربان قلب و تنفس زیاد گردیده و انرژی زیادی از میان می رود. البته انقباض رگ های خونی، فشار خون افراد را هم افزایش می دهد و اگر این عمل طولانی شود، ازدیاد میزان هورمون های استرس زا در بدن، فرسایش قلب و سیستم عروقی را در پی خواهد داشت. تکرار عصبانیت، پلاک های چربی در رگ های خونی را زیاد می کند و بیماری آترواسکلروز را ایجاد می نماید. در این بیماری عمل پمپاژ کردن قلب سخت تر شده و در اثر انقباض، عروق خونی، افزایش قند و چربی خون رخ می دهد که خود باعث تخریب دیواره عروق می گردد. پس با این اوصاف عصبانیت در بروز بیماری های قلبی - عروقی نقش موثری دارد که این عامل در افراد سال خورده و بیماران، بروز مشکلات جدی تری را سبب می گردد. براساس تحقیقات انجام شده خشم مفرط می تواند، باعث آسیب بیشتری در قلب مردان نسبت به زنان شود. پس بهتر است که پزشک از خلق و خو و رفتار بیماران خود آگاه باشد.

منابع این نوشتار محفوظ است.