فرزند سرنوشت ...

 

هیچ گاه نباید مانند ساحل

             در سکوت زندگی کرد.

بلکه باید زندگی را از موج های دریا

    آموخت .
موج هایی که همیشه

       به ما آموخته اند که

               اگر آرام بنشینی نابود

                                 خواهی شد ...

و این بزرگ ترین درس

        زندگی است.

ما این روزها بیش تر شبیه

ساحلی آرام هستیم تا دریایی مواج ...

این روزها ما عادت کرده ایم

               که در ساحل بمانیم

و دریا را به تماشا بنشینیم،

   که از آسمان و پرواز پرنده ها

حرف نزنیم ...

و همیشه به خاطر این که

قفس را به جای صیاد برگزیده ایم

                         خدا را شکر کنیم ...

و ما فرزندان این سرنوشت

                هستیم .

سرنوشتی که خود هیچ نقشی

                در پیدایش آن نداشتیم .

و تا روزی که خروش موج ها را

به سکوت ساحل ترجیح نداده ایم

            همیشه همین گونه خواهد ماند؛

    چرا که

   این دریا تنها از آن ماست

  چنان که خروش موج هایش

                نیز ...

منابع این نوشتار محفوظ است.